روانشناسی فوتبال در سنین پایه
كاركردن با فوتبال نونهالان
روان شناسان ورزش نبايد از ياد ببرند كه با گروه سني نونهال كار مي كنند و در مقام معلم و مربي بايد در مداخلات رواني اين موضوع را لحاظ کنند. در اين سطح مي توان بين كه « تيم هاي جوان » با باشگاه هاي حرفه اي در ارتباط اند (هدف آن ها درجه بندي بازيكنان جوان است) و تيم هاي مستقل كه فقط در يك رده بندي معيني شركت مي كنند، تمايزي پديد آورد. روان شناسان بايد كارشان را با همة تيم ها در حالت مشابهي انجام بدهند؛ مگر با تيم هايي كه در ردة باشگاه هاي حرفه اي هستند يا آن هايي كه نخبه تلقي مي شوند. روان شناساني كه با تيم هاي نخبه كار مي كنند، با انتظارات بالايي روبه رو هستند؛ به اين معنا كه در مداخلات رواني بايد مجموعه اي از عوامل زمينه اي ويژه اي را به شمار آورند (براي مثال، معمولاً پس از كشف يك استعداد تازه، نخستين پيشنهادها براي بستن قرارداد ظاهر مي شود، علاقة رسانه ها فزوني مي گيرد، والدين باور مي كنند كه فرزند شان مي تواند به ستاره بدل شود و مواردي از اين دست).
همان گونه كه در ادامه خواهيم ديد، هنگامي كه با بازيكنان جوان كار مي كنيم، والدين عامل مهمي اند كه بايد آن ها را در نظر گرفت. فوتبال ورزشي است كه در آن والدين (اساساً پدران) درگيري بيش تري دارند. بنابراين، روان شناسان بايد در پي راهكارهايي براي پدران بازيكنان باشند تا آن ها احساس يكپارچگي بيش تري با باشگاه كنند و حضور مثبت تري داشته باشند. شور و عشقي كه معمولاً والدين دارند، گاهي ديد آن ها را به واقعيت تحريف مي كند. بنابراين، فشاري كه آن ها به فرزند شان اعمال مي كنند و اشتياق شان براي اين كه آن ها فوتباليست هاي حرفه اي بشوند، افزايش مي يابد. در اين ميان، روان شناسان ورزشي بايد به اين موضوع نيز بپردازند كه موارد ياد شده بر عملكرد و سلامتي بازيكنان جوان اثر منفي نگذارند.
اهداف و وظایف روان شناس ورزشی نوجوانان و نونهالان
پرداختن به فوتبال معمولاً در سنين نوجواني حدوداً 6 سالگي و اغلب با شركت در فعاليت هاي فوق برنامه يا بازي در مدارس فوتبال شروع مي شود. در اين مراحل آغازين، اهداف روان شناسان ورزشي شامل فعاليت هاي زير است: شناسايي، انتخاب و ارتقاي استعدا دهاي بالقوه، و تهيه و به كا رگيري ابزارهاي مداخلات رواني براي موقعي ت هاي مختلف , كنترل سطوح برانگيختگي، اعتماد به نفس بالا، تمركز جدي بر كار و ظرفيت بالاي مواجهه با شكست اشاره كرد.
در كار روان شناختي با تيم هاي جوانان، ابزارهاي مورد استفاده به امكانات باشگاه بستگي دارد. ساختار تيم هاي نو پا معمولاً به شدت متفاوت است. بنابراين، مطالعة اوليه بر روي ساختار تشكيلاتي باشگاه به اين منظور كه مداخلات روان شناختي در بهترين حالت به انجام رسند، حائز اهميت است. اين مطالعه غالباً مي تواند بر اساس مداخلات رواني مستقيم با بازيكنان جوان يا بر پاية راهنمايي غيرمستقيم والدين و مربيان به وقوع بپيوندد. در اكثر موارد، نوع دوم (راهنمايي غيرمستقيم) براي باشگاهي كه عملكرد صحيحي دارد، كافي است و براي اين منظور كه بچه ها بتوانند به رشد ورزشي خود دست يابند، قابل قبول است. تمرين هايي كه در فوتبال نونهالان، روانشناس به مربيان و والدين پيشنهاد مي دهند، براي آن ها بسيار اساسي است و بايد اين دانش را به گونه اي مناسب و روز آمد به كار برند. مربيان معمولاً براي بازيكنان جوان چهره هايي مورد احترام اند و اهميت فراواني در زندگي آن ها دارند. بنابراين، آن ها بايد روان شناسي را به گونه اي مؤثر در تمرين و مسابقه به كار برند. در كار با نوجوانان بايد جنبه هاي گوناگوني را در نظر گرفت؛ از جمله روي آوردن به فعاليت هاي شاد در تمرين (يادگيري از طريق بازي)، به كارگيري روش پاداش و تنبيه، برقراري ارتباطات كلامي و غيركلامي. همچنين، به هر بازيكن نشان دهيد چگونه نقشي را در تيم بر عهده گيرد و تمرين هاي ورزشي ويژه اي را براي نوجواناني كه كم تر مهارت دارند، طراحي كنيد. گفت وگو با والدين معمولاً در ملاقات هايي صورت مي گيرد كه روان شناسان اهداف شان را به وضوح و با برنامه ريزي از پيش، در مكان باشگاه بيان مي كنند . روان شناسان بايد بر روي اين دو جنبه در سراسر دورة ورزشي فوتباليست ها كار كنند. مداخلات بايد در يك زمينه كاملاً مشخص صورت گيرد و مجموعه اي از شرايطي كه به خوبي درك و فهميده شده نشان داده شود. اين روند كمك مي كند كه راهنمايي صحيح تر صورت گيرد .از جملة اين شرايط عبارتند از: فشار يا حمايت والدين، جهش در رشد جسماني، سن بلوغ و بالغ شدن (تأثير به هم تيمي ها)، عوض كردن مربي و روش تمرين، انتخاب بازيكنان براي تيم هاي برتر، اولين قراردادهاي مالي، انتخاب تيم يا جايگزين كردن آن، تغيير در تيم ها، آسيب هاي ورزشي و بازنشستگي از فوتبال